2022
Pierwszy karton powrócił do muzeum







GODZINY OTWARCIA DLA ZWIEDZAJĄCYCH W OKRESIE ŚWIĄTECZNYM I NOWOROCZNYM
23.XII 2022 ( piątek ) – 10.00 -12.00;
24.XII – 26.XII 2022 ( Wigilia, Boże Narodzenie ) Muzeum nieczynne;
27.XII – 29.XII 2022 ( od wtorku do czwartku ) – 10.00 – 19.00
( czwartek – wstęp wolny );
30.XII 2022 ( piątek ) – 10.00 -15.30;
31.XII 2022 ( sobota ) – 10.00 -15.30;
1. 01. 2023 – ( niedziela – Nowy Rok ) Muzeum nieczynne;
Łamacze szyfrów
W 1929 roku trzech studentów matematyki rozpoczęło swoją przygodę z kryptologią. Zaowocowało to złamaniem tajemnicy niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma.
Łamacze Szyfrów to gra dla każdego – niezależnie od tego, czy kiedykolwiek słyszałeś o kryptologii, szyfrze Cezara, czy Enigmie. Bez względu na to, czy lubisz matematykę, albo historię. Gra wciągnie każdego, kto kocha przygodę, zagadki i komu nie jest obcy duch rywalizacji. W czasie gry stopniowo udostępniane będą krótkie wykłady wyjaśniające różne metody szyfrowania i łamania szyfrów oraz oczywiście odpowiednie zagadki. Zespół, który jako pierwszy ustawi rotory Enigmy w Panelu Zespołu w napis ENIGMA zwycięży i otrzyma główną nagrodę. Zespoły powinny liczyć 3 osoby. Nie ma limitów wiekowych. Trzy poziomy trudności zapewnią dobrą zabawę tak samo początkującym, jak i już wtajemniczonym, a co ciekawe, możesz przejść przez poziom trial, początkujący i zaawansowany, rozwijając swe umiejętności wraz z przebiegiem gry! I to właśnie Ty możesz wygrać!
Rozpocznij swoją przygodę! Weź udział w grze!
Polecamy!
Jasełka oraz pokaz iluzji dla dzieci
14 grudnia 2022 roku o godz. 16.00 zapraszamy na jasełka w wykonaniu dzieci z Przedszkola Miejskiego nr 3 oraz występ iluzjonisty Pana Magicznego w programie pt.: „Pan Magiczny ratuje święta”.
Na wydarzenia wstęp jest bezpłatny jednak ilość miejsc jest ograniczona i obowiązują zapisy pod nr tel. (32) 363 45 18 (od poniedziałku do piątku w godz. 8.00-15.00)
Rusza Sosnowiecka Karta Miejska
Informujemy, że planowany na 24 listopada pokaz filmu dokumentalnego o artyście Wojciechu Prażmowskim pt.: „Pod drzewem” i spotkanie z Pawłem Duszą – jego reżyserem i scenarzystą nie odbędzie się z przyczyn niezależnych.
Oprowadzanie po wystawie Wojciech Prażmowski „Sny ze srebra” dla osób niewidomych i niedowidzących
26 listopada o godz. 16.00 odbędzie się oprowadzanie dla osób niedowidzących po wystawie czasowej Zbigniewa Prażmowskiego „Sny ze srebra”. Inicjatywa i organizacja tego wydarzenia jest możliwa dzięki współpracy naszego muzeum z dr Anetą Pukacz, która poprowadzi zwiedzanie oraz ze Stowarzyszeniem dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej „Razem do celu”
Wstęp wolny. Ilość miejsc ograniczona
Wojciech Prażmowski – „Sny ze srebra”
„Sny ze srebra”
Wernisaż wystawy: Wojciech Prażmowski
Kurator: Marek Zieliński
Miejsce: Pałac Schoena Muzeum w Sosnowcu
Wstęp na wernisaż jest wolny, później zgodnie z ofertą Muzeum
Wystawa potrwa do 29 stycznia 2023
Wystawa retrospektywna Wojciecha Prażmowskiego. Absolwenta Szkoły Fotografii Twórczej w Brnie i Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Profesora doktora habilitowanego w dziedzinie sztuki filmowej. Wykładowcy na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu i Warszawie oraz PWSFTviT w Łodzi (do 2019). Członka Związku Polskich Artystów Fotografików. W 2009 roku odznaczonego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Aleksander Błoński / Rafał Chmielewski / Pierre Devin / Anna Fedisz / Flor Garduño / Mariusz Hermanowicz / Ryszard Horowitz / Waldemar Jama / Jerzy Lewczyński / Roman Łuszczki / Katarzyna Madziała / Françoise Nuñez / Louis Gonzales Palma / Bernard Plossu / Anna Sielska / Tomek Sikora / Viera Slavikova / Antanas Sutkus / Zofia Rydet / Dominika Truszczyńska / Takuya Tsukahara / Krzysztof Wojciechowski
Tytuł wystawy nawiązuje do „Przedświtu” Zygmunta Krasińskiego: „Rzeczywistość się pomału / W świat przemienia ideału, / W sen ze srebra i kryształu. / Daj mi teraz marzyć, daj!”, który pojawia się nie bez powodu — Wojciech Prażmowski pochodzi bowiem z Częstochowy, oddalonej od słynnego Złotego Potoku Krasińskich o kilkanaście kilometrów. „Sny ze srebra” można potraktować jako kolejny etap podróży, podczas której przekroczymy horyzonty tego, co uchwytne i świadome, błądząc po płaszczyznach marzeń i docierając do kresów podświadomości.
„Czasami wydaje mi się, że niektóre moje fotografie już kiedyś, wcześniej widziałem. Nie wiem, kiedy to było, ale są mi zaskakująco znajome i bliskie. Tak, jakbym tam był, stał w pobliżu i przyglądał się.
Na potwierdzenie, że naprawdę tam byłem, że wszystko już kiedyś zdarzyło się – pozostało mi kilka obrazów (właściwie ich strzępy i okruchy), które teraz przywołuję.
Być może robię jedną i tę samą fotografię o przemijaniu”.
/ Wojciech Prażmowski, „Pierwsza Światowa Wystawa Zdjęć Zepsutych”, kurator: Marek Grygiel, premierowy pokaz: Mała Galeria ZPAF, Warszawa, 1988
Województwo Śląskie, Instytucja Kultury Ars Cameralis, Pałac Schoena Muzeum w Sosnowcu, Urząd Miasta Sosnowiec
ZAIKS
Vitkovice Milmet, Fakop

Finisaż wystawy „Sąsiedzi” Irena Skalik / Dariusz Kindler
18 listopada o godzinie 18.00 zapraszamy do Galerii Trójkąt w Kole na finisaż wystawy „Sąsiedzi” – Irena Skalik – malarstwo / Dariusz Kindler – fotografia
—
Dokładnie 18 lat minęło od czasu, kiedy Irena Skalik i Dariusz Kindler zobaczyli się ponownie, po wielu latach przerwy. Sąsiedzi z bloku przy ulicy Gwiezdnej w Sosnowcu spotkali się nieoczekiwanie, we Lwowie, podczas Sosnowieckich Spotkań Artystycznych, w 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. W roku 2000, kiedy
Dariusz Kindler wyprowadzał się z mieszkania przy Gwiezdnej,
Irenka Skalik miała zaledwie 11 lat i uczęszczała do szkoły podstawowej. Trudno się dziwić, że spotkanie dawnych sąsiadów było dla obojga zaskoczeniem, na pewno dużo większym dla fotografa. Spotkali się w zupełnie innym miejscu i czasie, jako uczestnicy XXI SSA. Postanowili ożywić dawne relacje, ale bez sentymentalnych wspomnień. Stąd pomysł wspólnej wystawy w Galerii Trójką w Kole.
Tematem ekspozycji jest miasto, ściślej architektura, widziana oczyma każdego z nich inaczej. W fotografiach D. Kindlera jest to architektura nowoczesna,
odzwierciedlająca dynamikę współczesnego świata i jego fascynacje. Skupia się na fragmentach architektonicznej bryły, pokazuje ją w różnych ujęciach, kadrując tak, by zawsze korespondowała z niebem, kosmosem, nieskończonością. Prace zadziwiają kolorem, nasyceniem barw, nasuwają skojarzenia z fotografią reklamową, ale jest to celowy zabieg artystyczny, który stoi w kontrze do malarstwa I. Skalik. Obrazy artystki są monochromatyczne. Dominują w nich walory czerni, bieli i szarości. Kolor pojawia się wyłącznie incydentalnie. Dla niej miasto, architektura znaczą coś innego. Nie wybiera atrakcyjnych wizualnie obiektów, raczej te urbanistycznie i funkcjonalnie istotne, odbiegające od obowiązującej estetyki. Prezentowane na obrazach przejścia podziemne, klatki schodowe, budynki, osiedlowe aleje przedstawiane są w porze wieczornej i nocnej. Dominują surowe formy, podkreślone linią prostą. Nie widać w nich bezkresu nieba. Patrząc na nie, nie odczuwamy oczywistej radości, raczej melancholię, może smutek? Feeria barw – czerń i biel, niebo – ziemia, optymizm – melancholia. Kontrasty stanowią widoczny motyw ekspozycji. Chociaż w żadnej pracy nie pojawia się człowiek, najwyżej zaznaczone sylwetki, przyświeca im głęboki humanizm, podziw dla ludzkiej wyobraźni, ale także kruchości i smutku jego egzystencji.